REPORTAŻ

Fotoreportaż czy fotografia dokumentalna i społeczna daje radość i satysfakcję w uchwyceniu prawdziwych historii, emocji i wydarzeń, bo to nie tylko dokumentowanie rzeczywistości, ale przede wszystkim możliwość zanurzenia się w historiach ludzi, miejsc i wydarzeń, które kształtują świat. Fascynuje mnie moc emocji i narracji, przekazywanie nie tylko obrazu zewnętrznego, ale także historii, które kryją się za każdym zdjęciem.

Photojournalism or documentary and social photography gives joy and satisfaction in capturing true stories, emotions and events, because it is not only documenting reality, but above all the opportunity to immerse yourself in the stories of people, places and events that shape the world. I am fascinated by the power of emotions and narratives, conveying not only the external image, but also the stories that hide behind each photo.

Maroko - lokalni rzemieślnicy na targu w Marakeszu

Maroko to życie na bazarach. Przez te miejsca przetacza się codziennie wiele historii, nie tylko tych związanych z zakupami. Marokański bazar to hałas, harmider, mieszanka zapachów, mnóstwo ludzi i jeszcze więcej przeróżnych towarów. Suk w Marrakeshu jest podzielony na dzielnice i w każdej króluje inna specjalność. Są dzielnice rzemieślników i wyrobów gotowych. Rzemieślnicy mają warsztaty na zapleczach swoich stoisk i często na miejscu wykonują przedmioty, które potem sprzedają. Niezwykłe wrażenie robią całe stosy garbowanych skór, które w warsztacikach przerabiane są na słynne marokańskie kapcie. Bardzo rozbudowany jest tu też dział z kowalstwem artystycznym - ogromne kłódki, skorpiony, ozdobne grille i finezyjnie wykręcone stelaże do łóżek, ażurowe lampiony i klatki dla ptaków. Ale warsztaciki na tyłach stoisk są ciasne, ciemne, utytłane, jak z początku ery uprzemysłowienia.  

Reportaż fotograficzny z powstał w ramach wyjazdu turystycznego z biurem "Sercem zwiedzane" w lutym 2023r.

Morocco - local craftsmen at the Marrakesh market

Morocco is a bazaar life. Many stories pass through these places every day, not only those related to shopping. A Moroccan bazaar is noise, bustle, a mixture of smells, lots of people and even more different goods. The souk in Marrakesh is divided into districts and each one is dominated by a different specialty. There are districts of craftsmen and finished products. Craftsmen have workshops in the back of their stands and often make items on the spot, which they then sell. The whole piles of tanned leather, which are processed in workshops into famous Moroccan slippers, make an extraordinary impression. There is also a very extensive section with artistic blacksmithing - huge padlocks, scorpions, decorative grills and intricately twisted bed frames, openwork lanterns and bird cages. But the workshops at the back of the stands are cramped, dark, and filthy, as if from the beginning of the industrial era.

The photographic report was created as part of a tourist trip with the "Sercem turystykane" agency in February 2023.

Indie - stosy ciałopalne na schodach Varanasi nad Gangesem

W Varanasi w Indiach nad brzegiem świętego Gangesu znajdują się miejsca, gdzie nieustannie płoną stosy pogrzebowe - dwa ghaty pogrzebowe – Manikarnika, przeznaczony wyłącznie dla hindusów i mniej popularny Harishchandra także dla chrześcijan, buddystów i wszystkich którzy zechcą być tu spaleni. Hindusi wierzą, że umierając w świętym mieście osiągają mokszę, czyli wyzwolenie od ponownego narodzenia, a to jest najwyższym celem każdego hinduisty. Miasto jest uważane za siedzibę hinduskiego boga Śiwy i jego małżonki bogini Parwati. Rzeka Ganges jest czczona jako święta ziemska forma bogini Ganga. Do Varanasi hinduiści przybywają umierać, lub pielgrzymują by oddać Gandze cześć w najważniejszych z momentach duchowego życia. Dla Europejczyka to miasto śmierci, a dla Hindusa to miasto wyzwolenia, bo stąd idzie się prosto w objęcia Nirwany. Uroczystość pogrzebowa trwa jedenaście, trzynaście lub piętnaście dni w zależności od tego, kto zmarł. Stopy są obwiązywane świętą trawą. Po śmierci przygotowując ciało kobiety do kremacji owija się je w czerwoną tkaninę. Kolor biały mają żałobne sari, jakie zakłada się na pogrzeb. Następnie odbywa się transport zmarłego nad rzekę, gdzie uprzednio został przygotowany stos. Przed położeniem w płomienie, ciało moczy się w Gangesie. Jeszcze przed pogrzebem najstarszy syn zmarłej lub zmarłego strzyże włosy, pozostawiając jedynie mały kosmyk z tyłu głowy, ubiera biała szatę i idzie do pobliskiej świątyni po ogień. Okrąża z nim pięciokrotnie ciało rodzica, po czym podpala. Ogień płonie trzy godziny, a unoszący się z niego dym uwalnia dusze zmarłego jego doczesnej powłoki. To co zostaje trafia do rzeki. Twarze mężczyzn siedzących wokół stosu nie wyrażają cierpienia bądź żalu. Wierzą, że śmierć jest początkiem nowego życia. Ze względu na dość duży deficyt drewna pogrzeb jest ceremonią niezwykle kosztowną. Do spalenia ciała odważa się dokładnie 360 kg drewna. Dla tych, których nie stać na pełen program jest wersja alternatywna, która polega na wykupieniu czasu palenia stosu. Po zapłaconym czasie stos zostaje zagaszony, a ciało, najczęściej ledwie nadpalone, spycha się do rzeki. W rzece na szczątki czekają już "zbieracze" z kasty niedotykalnych, którzy specjalizują się w ograbianiu zwłok z kosztowności. Zwłoki pali się bowiem razem z przedmiotami najbliższymi zmarłemu, a do takich należą niewątpliwie pierścionki, bransolety i inna biżuteria. Nie każdy zmarły jest jednak poddawany kremacji. Sadhu, dzieci, kobiety w ciąży i ci, którzy zmarli od ukąszenia świętej kobry owijani są w całun, a ich ciała obciążane kamieniem. Potem łódź wywozi ich na środek rzeki i topi.  

Reportaż fotograficzny z powstał w ramach wyjazdu turystycznego z biurem "Pakuj Plecak" w listopadzie 2024r.  

India - cremation pyres on the steps of Varanasi on the Ganges

In Varanasi in India on the banks of the holy Ganges there are places where funeral pyres are constantly burning - two funeral ghats - Manikarnika, intended exclusively for Hindus and the less popular Harishchandra also for Christians, Buddhists and all who wish to be cremated here. Hindus believe that by dying in the holy city they achieve moksha, or liberation from rebirth, and this is the highest goal of every Hindu. The city is considered the seat of the Hindu god Shiva and his wife, the goddess Parvati. The Ganges River is worshipped as the holy earthly form of the goddess Ganga. Hindus come to Varanasi to die, or make pilgrimages to pay homage to Ganga at the most important moments of their spiritual life. For a European it is the city of death, and for a Hindu it is the city of liberation, because from here you go straight into the arms of Nirvana. The funeral ceremony lasts eleven, thirteen or fifteen days, depending on who died. The feet are tied with sacred grass. After death, the woman's body is wrapped in red cloth to prepare it for cremation. The mourning saris worn for the funeral are white. Then the deceased is transported to the river, where a pyre has been prepared in advance. Before being placed in the flames, the body is soaked in the Ganges. Before the funeral, the eldest son of the deceased cuts his hair, leaving only a small lock at the back of the head, puts on a white robe and goes to a nearby temple to get a fire. He circles the body of his parent with it five times and then sets it on fire. The fire burns for three hours, and the smoke rising from it releases the souls of the deceased from their mortal body. What is left goes into the river. The faces of the men sitting around the pyre do not express suffering or grief. They believe that death is the beginning of a new life. Due to the relatively large shortage of wood, the funeral is an extremely expensive ceremony. Exactly 360 kg of wood is weighed out to burn the body. For those who cannot afford the full program, there is an alternative version, which involves buying time to burn the pyre. After the paid time, the pyre is extinguished and the body, usually barely charred, is pushed into the river. In the river, "collectors" from the untouchable caste, who specialize in robbing corpses of valuables, are already waiting for the remains. The corpse is burned together with items closest to the deceased, and these undoubtedly include rings, bracelets and other jewelry. However, not every deceased is cremated. Sadhus, children, pregnant women and those who died from the bite of the sacred cobra are wrapped in a shroud, and their bodies are weighed down with a stone. Then a boat takes them to the middle of the river and drowns them.

The photographic report was created as part of a tourist trip with the "Pakuj Plecak" agency in November 2024.

Pani Tereska

Mieszka w Polsce, a w małej wiosce Parys od 20 lat. Pochodzi z południa kraju. Mieszka samotnie w starej plebanii. Tęskni za rodziną, córką i wnuczkami, które żyją w innym kraju, na północy Europy. Jej obecny dom nie był remontowany chyba od czasów powstania, a na pewno od powojnia. Czasy jego piękna i świetności dawno minęły. Pani Tereska ma zimno, brudno, a w jej  domu zalega mnóstwo niepotrzebnych rzeczy, ale jest zbieraczką i pewnie to wszystko do czegoś miało się przydać. "Przydasie" zalegają w całym budynku i tworzą niezapomniany klimat. Pani Tereska jest bardzo miłą i ciepłą osobą, chętnie mnie do siebie wpuściła, opowiedziała swoją historię i pokazała jak mieszka. Chce sprzedać dom i wrócić do swoich rodzinnych stron. 

Reportaż fotograficzny z powstał w ramach służbowego wyjazdu terenowego jesienią  2024r.

Mrs. Tereska

She has been living in Poland, in the small village of Parys for 20 years. She comes from the south of the country. She lives alone in an old rectory. She misses her family, daughter and granddaughters, who live in another country, in the north of Europe. Her current house has not been renovated since it was built, and certainly not since the post-war period. The times of its beauty and splendor are long gone. Mrs. Tereska is cold, dirty, and her house is full of unnecessary things, but she is a collector and probably all of this was supposed to be useful for something. "Przydasie" are lying around the entire building and create an unforgettable atmosphere. Mrs. Tereska is a very nice and warm person, she willingly let me in, told me her story and showed me how she lives. She wants to sell the house and return to her hometown.

The photographic report was created as part of a business field trip in the fall of 2024.

Kobiety Indii

W Indiach żyje około sześciuset milionów kobiet, a każda z nich jest inna, wyjątkowa i ma do opowiedzenia własną, niepowtarzalną historię. W Indiach jest bardzo dużo praktyk ograniczających kobiety, zarówno kulturowych norm, jak i religijnych. Część kobiet od najmłodszych lat uczy się żyć z narzuconymi zasadami, druga część żyje obok nich, prowadząc inne życie, będąc z rodziną, a trzecia żyje według własnych zasad i albo ma wsparcie, albo się buntuje. Oczywiście, jak w wielu miejscach na świecie, bardzo dużo zależy od edukacji i statusu ekonomicznego danej rodziny, w której kobieta się rodzi. Występuje przemoc, czasami niechęć do posiadania córek, brak głosu dla kobiet, problemy z traktowaniem kobiet na równi, szczególnie w mniej uprzywilejowanych kręgach i w małych miejscowościach. Indie są wypełnione patriarchatem, ale też pełne silnych kobiet walczących o swoje, decydujących o wszystkim w domu, prowadzących własne firmy czy pracujących na wysokich stanowiskach. Oto portrety kilku z nich ...

Reportaż fotograficzny z powstał w ramach wyjazdu turystycznego z biurem "Pakuj Plecak" w listopadzie 2024r. 

Women of India

There are about six hundred million women living in India, and each of them is different, unique and has their own unique story to tell. There are many practices in India that limit women, both cultural and religious norms. Some women learn from an early age to live with imposed rules, others live side by side with them, leading a different life, being with their family, and the third lives by their own rules and either has support or rebels. Of course, as in many places in the world, a lot depends on the education and economic status of the family into which a woman is born. There is violence, sometimes reluctance to have daughters, no voice for women, problems with treating women equally, especially in less privileged circles and in small towns. India is filled with patriarchy, but also full of strong women fighting for their own, deciding everything at home, running their own businesses or working in high positions. Here are portraits of some of them ...

The photographic report was created as part of a tourist trip with the "Pakuj Plecak" agency in November 2024.

O greckich mężczyznach  

Greccy emeryci siedzą sobie popołudniami w kafenionach, które są miejscami ich spotkań. Jest to bardzo głęboko zakorzenione w ich mentalności i greckiej tradycji. W tego typu lokalach podaje się kawę i alkohol, a mężczyźni oddają się debatom o polityce lub sporcie, obserwowaniu świata, nic nierobieniu lub grze w tavli albo karty. Są tym pochłonięci, czasem nie zwracając zupełnie uwagi na otoczenie i fotografów. 

Reportaż fotograficzny z powstał w ramach warsztatów fotograficznych na Krecie prowadzonych przez Anię Wojciechowską (Gdynia) w kwietniu 2024r.

About Greek men

Greek retirees spend their afternoons in kafenions, which are their meeting places. This is deeply rooted in their mentality and Greek tradition. In such establishments, coffee and alcohol are served, and men engage in debates about politics or sports, observing the world, doing nothing or playing tavli or cards. They are absorbed in this, sometimes completely ignoring their surroundings and photographers.

The photographic report from was created as part of a photography workshop in Crete led by Ania Wojciechowska (Gdynia) in April 2024.

O greckich kobietach

Kreta może pochwalić się między innymi tradycją bogatą w rękodzieło i produkcję w wielu dziedzinach, ale  hafciarstwo jest wyjątkowo piękne. W tej tradycji artystycznej żyje oryginalność i pomysłowość pozostawiona nie tylko przez Minojczyków, ale przez wszystkie późniejsze wpływy kulturowe na przestrzeni wieków. Wszystkie te umiejętności rzemieślnicze rozwijały się szybko w okresach, gdy izolacja i imperatywy społeczno-historyczne wymagały od Kreteńczyków samowystarczalności. Dziś presja tych warunków społecznych minęła, ale działalność artystyczna przetrwała. W dawnych czasach większość domów miała pokój poświęcony tkaniu ozdobnych i wzorzystych tkanin. Do najważniejszych ośrodków tkackich należały Sfakia region i podnóża Góra Psiloriti w wioskach Anogia, Krousonas, Zaros, jak również wioska Kritsa oraz Viannos w Dikti i inni w Góry Sitia. Obecnie przemysł ten podupada, a niektóre przykłady można znaleźć tylko w okolicach Psiloriti (Krousonas, Gergeri, Zaros oraz Anogia) i Dicte (Viannos), gdzie kobiety, głównie te starsze, kontynuują wytwarzanie unikalnych kreteńskich wyrobów tkanych w sposób, w jaki robiono to przed wiekami. Motywy dekoracyjne, oprócz różnych wzorów geometrycznych, wykorzystują obrazy zapożyczone z natury i codziennych czynności człowieka.

Reportaż fotograficzny z powstał w ramach warsztatów fotograficznych na Krecie prowadzonych przez Anię Wojciechowską (Gdynia) w kwietniu 2024r. 

About Greek women

Crete can boast, among other things, a tradition rich in handicrafts and production in many fields, but embroidery is particularly beautiful. In this artistic tradition lives the originality and inventiveness left not only by the Minoans, but by all subsequent cultural influences over the centuries. All these crafts developed rapidly in periods when isolation and socio-historical imperatives required Cretans to be self-sufficient. Today, the pressures of these social conditions have passed, but artistic activity has survived. In ancient times, most houses had a room dedicated to weaving ornate and patterned fabrics. Among the most important weaving centers were the Sfakia region and the foothills of Mount Psiloriti in the villages of Anogia, Krousonas, Zaros, as well as the village of Kritsa and Viannos in Dikti and others in the Sitia Mountains. Nowadays, this industry is in decline, and some examples can be found only in the areas of Psiloriti (Krousonas, Gergeri, Zaros and Anogia) and Dicte (Viannos), where women, mainly the elderly, continue to produce unique Cretan woven products in the way they were done centuries ago. The decorative motifs, in addition to various geometric patterns, use images borrowed from nature and everyday human activities.

The photographic report from was created as part of a photography workshop in Crete led by Ania Wojciechowska (Gdynia) in April 2024.

O greckich rybakach

W małej portowej wiosce na Krecie, gdzie mieszka niewiele ponad 1000 osób głównym zajęciem mężczyzn jest połów ryb. Panowie przygotowują łódź i ekwipunek na połów, a charakterystycznym elementem ulicy i portu greckiego są wszędobylskie krzesła.

Reportaż fotograficzny z powstał w ramach  warsztatów fotograficznych na Krecie prowadzonych przez Anię Wojciechowską (Gdynia) w kwietniu 2024r.

About Greek fishermen

In a small port village in Crete, where just over 1,000 people live, the main occupation of men is fishing. The men prepare the boat and equipment for fishing, and the characteristic element of the street and the Greek port are the ubiquitous chairs.

The photographic report from was created as part of the photography workshops in Crete led by Ania Wojciechowska (Gdynia) in April 2024.

Galeria Warmińska w Olsztynie

Jej architektura nawiązuje do tradycyjnego warmińskiego budownictwa, jest tak urokliwa i wyjątkowa, że wielu turystów przyjeżdża tylko po to, by na jej tle zrobić sobie zdjęcie. W środku jest 170 sklepów znanych i cenionych w kraju i na świecie marek, kino, kawiarnie, restauracje, klub fitness, salon zabaw dla dzieci, a nawet amfiteatr! Galeria jest przyjazna mamom i małym dzieciom: posiada trzy przytulne pokoje, w których można nakarmić czy przebrać dziecko, w strefie restauracyjnej do dyspozycji mam są bezpłatne mikrofalówki. Czas, bez nudy i sztampy, spędzają tu całe rodziny, dla których Galeria Warmińska niemal co tydzień przygotowuje imprezy np. pokazy mody, koncerty czy imprezy propagujące zdrowy styl życia. Galeria m.in. otrzymałą wyróżnienie potwierdzające mocną pozycję centrum handlowego, które ma pozytywny wpływ na rozwój regionu, a także wychodzi poza ramy zwykłej przestrzeni zakupowej, tworząc miejsce tętniące życiem, jednocześnie rozwijając nie tylko szeroką ofertę zakupową ale również atrakcyjną propozycję spędzania czasu oraz certyfikat ekologiczny potwierdzający wyśrubowane światowe normy środowiskowe. 

Reportaż fotograficzny z Galerii powstał w ramach warsztatów Fotokoła Warmińskie Klimaty ze Stawigudy

Galeria Warmińska in Olsztyn

Its architecture refers to the traditional Warmian architecture, it is so charming and unique that many tourists come just to take a photo in front of it. Inside there are 170 stores of brands known and appreciated in the country and abroad, a cinema, cafes, restaurants, a fitness club, a playroom for children, and even an amphitheater! The gallery is friendly to mothers and small children: it has three cozy rooms where you can feed or change your child, and in the restaurant area there are free microwaves for mothers. Time, without boredom and cliché, is spent here by entire families, for whom Galeria Warmińska prepares events almost every week, e.g. fashion shows, concerts or events promoting a healthy lifestyle. The gallery, among others. received a distinction confirming the strong position of the shopping center, which has a positive impact on the development of the region, and also goes beyond the framework of an ordinary shopping space, creating a place full of life, while developing not only a wide shopping offer but also an attractive proposal for spending time and an ecological certificate confirming the strict global environmental standards.

The photographic report from the Gallery was created as part of the workshops Fotokoła Warmińskie Klimaty from Stawiguda

Planeta 11 w Olsztynie

Jest wyjątkową, nowoczesną, łamiącą wszelkie stereotypy biblioteką multimedialną. Celem powstania było stworzenie miejsca szeroko pojętej informacji, nauki i rozrywki. Oferują nie tylko dobrą literaturę, ale swój kącik znajdą tu melomani, zapaleni gracze, maniacy internetowi, kinomani. W tej bibliotece można posiedzieć przy kawie, poczytać gazetę lub porozmawiać, odrobić pracę domową, wybrać odpowiednią szkołę, napisać CV, poszukać pracy. To co wyróżnia Planetę 11 to przestronne, futurystycznie zaaranżowane wnętrze, zaprojektowane od początku do końca na potrzeby biblioteki, a tematycznie nawiązujące do sąsiadującego z biblioteką Planetarium (stąd nazwa – Planeta 11). Ale nowoczesna jest nie tylko aranżacja. Planeta 11 jest biblioteką skomputeryzowaną, z dostępem do internetu, dającą możliwość korzystania na miejscu z programów użytkowych i multimediów, odsłuchu muzyki, obejrzenia filmów, wykonania odbitek ksero i wydruków.

Reportaż powstał w ramach spaceru fotograficznego Warmińsko - Mazurskiego Stowarzyszenia Fotograficznego "Blur" z Olsztyna w październiku 2024r.

Planeta 11 in Olsztyn

It is a unique, modern multimedia library that breaks all stereotypes. The aim of its creation was to create a place of broadly understood information, learning and entertainment. They offer not only good literature, but music lovers, avid gamers, internet maniacs, and film buffs will find their corner here. In this library, you can sit over a coffee, read a newspaper or talk, do your homework, choose the right school, write a CV, look for a job. What distinguishes Planeta 11 is its spacious, futuristically arranged interior, designed from start to finish for the needs of the library, and thematically referring to the Planetarium adjacent to the library (hence the name - Planeta 11). But it is not only the arrangement that is modern. Planeta 11 is a computerized library, with access to the Internet, giving the possibility of using on-site application programs and multimedia, listening to music, watching films, making photocopies and prints.

The report was created as part of the photographic walk of the Warmia-Masuria Photographic Association "Blur" from Olsztyn in October 2024.

Dzielnica mieszkaniowa Zatorze w Olsztynie

Jest to osiedle leżące w północnej części miasta, charakteryzuje się zarówno najwyższą gęstością zaludnienia w Olsztynie, jak i najmniejszą powierzchnią spośród osiedli. Jest też jedną ze starszych dzielnic Olsztyna - powstało po wybudowaniu w latach 1871-1872 linii kolejowej. Starsze zabudowania zostały odgrodzone od reszty miasta torami, ale dzięki istnieniu węzła kolejowego Zatorze rozwijało się niezwykle dynamicznie. To osiedle Olsztyna, które z pełną odpowiedzialnością mogłoby zostać nazwane kultowym.  Jako jedna z najstarszych części miasta ma bogatą i burzliwą historię, ale charakteryzuje się też niezwykłymi miejscami. Zatorze znalazło swoje odbicie w literaturze, w piosenkach, np. Kapeli Jakubowej czy też Czystych jak łza, na portalu internetowym Legenda olsztyńskiego Zatorza czy w filmie dokumentalnym "Chłopcy z Zatorza", który powstał w 2018r. Jest też bardzo interesująca, wydana przez Stowarzyszenie "Nasze Jakubowo" książka historyczna "Zatorze — magiczna dzielnica Olsztyna", kompendium wiedzy o tej dzielnicy. Ta magia ma swoje odbicie w starych kamienicach, zaułkach, alejach drzew, na podwórkach. Na terenie tej dzielnicy znajduje się też kilka starych nieczynnych już cmentarzy ewangelickich i katolickich.

Reportaż powstał w ramach spaceru fotograficznego Warmińsko - Mazurskiego Stowarzyszenia Fotograficznego "Blur" z Olsztyna jesienią 2024r. oraz fotospaceru - zabytkowe olsztyńskie nekropolie

Zatorze residential district in Olsztyn

This is a housing estate located in the northern part of the city, characterized by both the highest population density in Olsztyn and the smallest area of ​​the estates. It is also one of the older districts of Olsztyn - it was established after the construction of the railway line in 1871-1872. The older buildings were separated from the rest of the city by tracks, but thanks to the existence of the railway junction, Zatorze developed extremely dynamically. This is an estate in Olsztyn that could be called iconic with full responsibility. As one of the oldest parts of the city, it has a rich and turbulent history, but it is also characterized by unusual places. Zatorze has found its reflection in literature, in songs, e.g. Kapela Jakubowa or Czystych jak łza, on the internet portal Legenda olsztyńskiego Zatorza or in the documentary film "Chłopcy z Zatorza", which was created in 2018. There is also a very interesting historical book published by the "Nasze Jakubowo" Association "Zatorze — the magic district of Olsztyn", a compendium of knowledge about this district. This magic is reflected in old tenement houses, alleys, tree alleys, and courtyards. There are also several old, no longer functioning, Evangelical and Catholic cemeteries in this district.

The report was created as part of a photo walk of the Warmia-Masuria Photographic Association "Blur" from Olsztyn in the autumn of 2024 and a photo walk - historic Olsztyn necropolises

Cmentarzysko autobusów 

Z autobusów trafiających na złom zostaje sam szkielet, z którego wcześniej wymontowuje się kasowniki, akumulator czy nadające się do użytku koła. W Dobrym Mieście na Warmii cmentarzysko autobusów wygląda jak po apokalipsie końca świata, jakby pasażerowie i kierowca zostawili swoje rzeczy i uciekli w popłochu, a wyobraźnia kręci w głowie kolejne odcinki The Walking Dead.

Reportaż fotograficzny z powstał w ramach służbowego wyjazdu terenowego latem  2024r.

Bus graveyard

Buses that are scrapped are left with just the skeleton, from which ticket machines, batteries, and usable wheels are removed. In Dobre Miasto in Warmia, the bus graveyard looks like the end of the world apocalypse, as if the passengers and driver left their belongings and fled in panic, and the imagination spins around in the head with the next episodes of The Walking Dead.

The photographic report was created as part of a business field trip in the summer of 2024.

By modlić się śpiewem

W parafii Chrystusa Króla Wszechświata na olsztyńskim Zatorzu odbyły się warsztaty liturgiczno-muzyczne. Głównym celem jest to, aby wszystkie działania muzyczne doprowadziły do modlitwy śpiewem, aby odkrywać, że śpiew jest relacją z Bogiem. W warsztatach wzięło udział 40 osób. Przez trzy dni uczestnicy pracowali nad emisją głosu, ćwiczyli przygotowany repertuar, a nade wszystko formowali swoje serca, by posługa muzyczna była głęboką modlitwą podczas liturgii. W warsztatach w większości wzięły udział osoby, które angażują się w parafialnych chórach.

To pray with singing

A liturgical and musical workshop was held in the parish of Christ the King of the Universe in Zatorze, Olsztyn. The main goal is for all musical activities to lead to prayer with singing, to discover that singing is a relationship with God. 40 people took part in the workshops. For three days, the participants worked on voice emission, practiced the prepared repertoire, and above all, formed their hearts so that musical service would be a deep prayer during the liturgy. The workshops were mostly attended by people who are involved in parish choirs.

Między 

Ta seria to cicha, ale dobitna opowieść o kobiecości dojrzewającej w bólu, przechodzącej przez chorobę nowotworową i okres menopauzy. To nie tylko dokumentacja fizycznych przemian, lecz przede wszystkim pejzaż emocjonalny – złożony, pełen kontrastów, nieoczywisty. Fotografie przedstawiają kobietę zawieszoną między – między zdrowiem a chorobą, młodością a starością, siłą a kruchością. Jej ciało, noszące ślady czasu i terapii, staje się mapą doświadczeń. W zmarszczkach, spojrzeniach, gestach zapisane są chwile cichego buntu, pogodzenia się, zadumy i śmiechu. Zamierzeniem serii nie jest estetyzowanie cierpienia, lecz ukazanie prawdy w całym jej spektrum – od codziennego absurdu po duchową głębię. Kobieta raz patrzy w obiektyw z ironią, raz z melancholią, czasem w ogóle odwraca wzrok – jakby szukała czegoś dalej niż kadr. Ważnym motywem jest światło – nie tylko jako fizyczna obecność, ale metafora nadziei, trwania i wewnętrznego ognia. Pojawia się subtelnie: na skraju twarzy, w odbiciu w lustrze, w cieniu na ścianie. Podobnie jak światło, emocje tej serii nie są jednoznaczne – śmiech miesza się z bezradnością, spokój z niepokojem, smutek z czułością. "Między" to przestrzeń, w której rodzi się nowa tożsamość. Nie jest to opowieść o końcu, ale o przemianie. O kobiecie, która już nie musi niczego udowadniać – może po prostu być.

Between

This series is a quiet but powerful story about femininity maturing in pain, going through cancer and menopause. It is not only a documentation of physical changes, but above all an emotional landscape - complex, full of contrasts, not obvious. The photographs show a woman suspended between - between health and illness, youth and old age, strength and fragility. Her body, bearing traces of time and therapy, becomes a map of experiences. In wrinkles, glances, gestures, moments of quiet rebellion, reconciliation, reflection and laughter are recorded. The intention of the series is not to aestheticize suffering, but to show the truth in its entire spectrum - from everyday absurdity to spiritual depth. Sometimes the woman looks into the lens with irony, sometimes with melancholy, sometimes she looks away altogether - as if she were looking for something further than the frame. An important motif is light - not only as a physical presence, but a metaphor for hope, endurance and inner fire. It appears subtly: on the edge of a face, in the reflection in the mirror, in the shadow on the wall. Like light, the emotions of this series are not clear-cut – laughter mixes with helplessness, peace with anxiety, sadness with tenderness. "In Between" is a space where a new identity is born. It is not a story about the end, but about transformation. About a woman who no longer has to prove anything – she can simply be.

Piewsza Komunia Święta

Posiadam uprawnienia z kurii biskupiej, które pozwalają mi wykonywać zdjęcia podczas uroczystości pierwszej komunii świętej i innych uroczystości w kościele. Fotoreportaż z Pierwszej Komunii Świętej to dokumentacja najważniejszych momentów uroczystości i sesji plenerowej, możliwość uchwycenia spontanicznych emocji. Na zdjęciach komunia ślicznej Róży w warmińskich okolicznościach przyrody.

First Holy Communion 

I have permissions from the bishop's curia, which allow me to take photos during the First Holy Communion ceremony and other ceremonies in the church. A photo report from the First Holy Communion is a documentation of the most important moments of the ceremony and the outdoor session, an opportunity to capture spontaneous emotions. The photos show the communion of the beautiful Rose in the natural surroundings of Warmia.